Popülist siyasetin yeni gözdesi İmamoğlu

 Sevgili WELG MEDYA okuyucuları, popülizm ideolojik düşüncelerden bağımsız olarak, düzen karşıtlığı ile aynı anlamda ifade edilen bir sözcüktür.  
 
Popülizmde halk ve elitler ayrımı ilk başta akla gelen bir niteliktir.  
 
Popülist siyasetçilerin politik tutumlarına genel olarak baktığımızda popülist siyasetçilerin, genelde teknokratik anlayışa, müesses düzene ve elit sınıfa karşı, halkın sesi olduklarına dair söylemlerine şahitlik ediyoruz.  
 
Konumuzu Türkiye üzerinden ele aldığımızda siyasetin, cumhuriyetten günümüze, genelde elitleri ve halkı temsil ettiklerini iddia eden siyasetçilerin arasındaki diktomik mücadeleden ibaret olduğunu söyleyebiliriz.  
 
Halkı temsil etme iddiası, Türkiye'de statüko karşıtı güçlerin popülist siyaseti temsil eden örnekleriyle doludur.  
 
Öyle ki, Türkiye'de demokrasi kavramının popülist siyasetçiler tarafından geliştiği düşüncesine katılmamak mümkün değildir.  
 
Çok partili hayata geçişten sonra 'elit-halk' yani 'merkez-çevre' arasındaki iktidar kavgası daha çok görünür hale gelmiştir.  
 
Demokrat Parti'nin " Yeter söz milletindir" sözüyle sloganlaşan popülist siyaset tarzı, sağ-muhafazakâr kesimin, Kemalist bürokratik eliti işlevsiz hale getirmek için önemli bir enstrümanı olmuştur.  
 
Cumhuriyetin kurucu partisi olan CHP, merkez-çevre ikileminde merkezin temel unsurlarından biriydi.  
 
Dolayısıyla partinin Kemalist bürokratik elitlerden oluşan yönetici sınıfı, toplum içinde her zaman imtiyazlı bir sınıftı.  
 
CHP'nin imtiyazlı kadrosu Kılıçdaroğlu ile birlikte çevreye yakınlaşarak imtiyazlı ayrıcalığını az da olsa toplumsallaştırmaya gayret etse de, Kemalist kadronun karakter kodları halen ruh halini korumaya devam ediyor.  
 
Ama Kemal Kılıçdaroğlu ile birlikte CHP kalıplaşmış yapısını yumuşatmaya başladı ve popülist politika anlayışıyla, merkezden çevreye yayılmaya öncelik verdi.  
 
Kılıçdaroğlu ile birlikte ilerleyen popülist siyaset seyri, şimdilerde CHP üzerinden, cumhurbaşkanlığı koltuğuna oturmak isteyen Ekrem İmamoğlu'yla daha çok görünür biçime dönüştü.  
 
İmamoğlu'nun siyaset kulvarında yol yürümeye daha çok İBB Belediye Başkanlığı ile başladığı dönemden itibaren, herkesi kucaklayan popülist siyasetçi davranışları, CHP'nin geleneksel profilini aşan ve toplumun her kesimine hitap eden bir siyasetçi anlayışıdır.  
 
Bu anlamda İmamoğlu, izlediği popülist siyasetle, "ana muhalefet partisinin yalnızca kentli seçkinlere hitap ettiğini ve halkın değerlerine yabancı olduğunu" iddia eden hegemonik söylemlerin gücünü zayıflattı.  
 
CHP'nin elitist söylem kodlarını bozan İmamoğlu, beden dili ve performansıyla, halkla özdeş olduğunu göstermeye çalışan bir politikacı imajı ortaya koymak istiyor.  
 
İmamoğlu'nun halkı imleyen "İstanbullu" vurgusu ve kendisinin "İstanbulluların temsilcisi olduğunu devamlı hatırlatması; şahsı adına değil, halk adına il başında olduğunu" telaffuz etmesi, İmamoğlu'nun popülist siyasetini güçlendiren önemli vurgular.  
 
Bunun yanında E. İmamoğlu'nun, AK Parti'nin seçmenine sempatiyle yaklaşması, CHP'nin katı, laik ve seçkinci imajını dönüştürmeye özen göstermesi, İmamoğlu'nun popülist vizyonunu pekiştiren önemli hamlelerdir.  
 
Kutuplaşmayı azaltmaya yönelik olan Ekrem İmamoğlu'nun popülist siyaset yöntemi, CHP'ye karşıt olan seçmenin sempatisini kazanmasına olanak sağlarken, muhafazakâr kesime de yakınlaşmasını kolaylaştırıyor.  
 
İBB Başkanı İmamoğlu'nun, Karadenizli bir ailede yetişmesi, karşı mahallenin davranışlarını bilmesini ve muhafazakâr kesimle diyaloğunu samimileştirmesini pekiştiriyor.  
 
Kentli ve modern kimliği ile geleneksel kimliği arasında bir denge kurmaya ilgi duyan İmamoğlu, farklı formasyonlardan gelen insanların güvenini elde ediyor.  
 
İmamoğlu'nun: "Hiç kimse bürokrasinin gücünü halka karşı kullanamaz" ve kimse, kimsenin inancını ve milli duygularını yarıştıramaz" sözleri, İmamoğlu'nun iktidar üzerinden kurguladığı popülist siyaset tarzını anlatan söylemler.  
 
İmamoğlu bu sözleriyle karar vericileri suçluyor, elitleri karşısına alıyor ve kendisinin popülist bir şekilde halkla bütünleşmesinin yollarını örüyor.  
 
Popülizm, kendisini lider olarak gören siyasetçilerin halkla doğrudan iletişim kurduğu ve siyasette halkın arzularının hakim olacağını içeren siyasal bir strateji yöntemidir.  
 
Popülizmde elit sınıf ve halk kesimi arasında sürekli öne çıkarılan ayrım; halka sınırsız  özgürlük sözü sunularak gizlenilmeye çalışılır.  
 
Bununla birlikte halk siyasetin ayrıcalıklı öznesi olarak kamuoyuna lanse edilir.