Adım Mia.

Kömür Karası Tenimle 7 Yaşında Bir Afrikalıyım Ben.

Henüz Çocuk Yaşta Tattım Acıları

Yoklukları

Çaresizlikleri

Hasretlikleri ve Özlemleri.

Annemi Neredeyse Hiç Hatırlamıyorum Bile

Sadece Beni Emzirirken Bana Bakarken Işıl Işıl Parıldayan Sevgi Dolu Gözleri Dışında.

Annemin Beni Doğurduktan Kısa Bir Süre Sonra Açlıktan Öldüğünü Biliyorum.

Babamı İse Hiç Görmedim.

Sonradan Öğrendiğim Kadarıyla Henüz Ben Doğmadan 2 Ay Önce Köleliğe Karşı Çıktığı İçin Kırbaçlayarak Öldürmüşler Onu.

Babamın Tek Suçu Kendisi ve Kendisi Gibi Köle Olan Tüm Afrikalılar İçin Hürriyet, Yani Özgürlük İstemekmiş.

Babamın Tüm Köleler İçin Özgürlük İsteyen ve Bu Uğurda Mücadele Eden Bir Adam Olduğunu Biliyorum ve Onunla Gurur Duyuyorum.

Dedim ya; 

Henüz Çocuk Yaşta Tattım Acıları

Yoklukları

Çaresizlikleri

Hasretlikleri, Özlemleri ve Sevgisizliği.

Mutluluğun Ne Olduğunu Bile Bilmiyorum.

Ayrıca Bu Zamana Kadar Hiç Oyuncağım ve Bir Bisikletim Dahi Olmadı Benim.

Çikolata Dahi Yemedim Hiç Hayatımda.

Şekerin Tadını Bile Bilmem.

Ama Acıyı ve Gece Yastığa Başını Koyduğumda Kimsesizliğin Verdiği Hüzünle Sessizce Gözyaşlarımı Akıtarak Uyumaya Çalışmayı, Sevgisizliği ve Çaresizliği iyi Bilirim Ben.

Henüz Çocuk Yaşta Gördüm Hor Görülmeyi ve Henüz Çocuk Yaşta Yaşadım Bir Öteki Olarak Ötelenmeyi...

Oysa Siyah ve Beyaz Bir Olmalıydık ve Eşit Olmalıydık

Acılarımıza ve Gözyaşlarımıza Ortak Olmalıydık.

Hayatı Beraberce Yaşamak, Bir Somun Ekmeği Siyah ve Beyaz Demeden Bölüşebilmek ve Paylaşabilmeliydik.

Ama Olmadı Bu

Çünkü Bu Yaşamda Bir Ötekiydim Ben Onların Gözünde.

Çünkü Beyaz Değil Siyahtır Benim Rengim

Oysa Gözyaşlarım Herkesle Aynıydı

Yüreğim Aynı...

Ama Her Ne Kadar Gözyaşım ve Yüreğim Herkesle Aynı Olsa da Rengim Siyahtır Benim.

Yaramazlık Yaptığında Anne Dayağından Korktuğu İçin Kaçan Her Bir Çocuk Gibi Yaramazlık Yapmanın Verdiği Utangaç İle Boynu Bükük Bir Şekilde Eve Döndüğümde Annemden Terlikle Dayak Yemeyi Bile Çok İsterdim. 

Yeter ki Annem Yaşasaydı ve Benimle Olsaydı.

Anne Dayağına Bile Özlem Duyanım Ben. 

Çok İsterdim Geceleri Uyurken Saçlarımı Okşayarak Bana Ninniler Söylemesini.

Her Beyaz Çocuk Gibi Bende Akşamları Elinde Ekmek ve Benim İçin Aldığı Çikolata İle İşten Gelen Babamın Yolunu Gözlemek İsterdim.

Ona Sarılmayı ve Başımı Okşayarak Beni Öpmesini İsterdim.

Ama Baba Kokusuna Bile Hasret Kalanım Ben.

Dünyanın Birçok Yerinde Benim Yaşımdaki Çocuklar Okula Gidiyor.

Ben İse Gidemiyorum.

Hiç Okul Çantam Olmadı Benim.

Okumayı Yazmayı Dahi Bilmiyorum.

Ne Bir Kalemim Var Yazacak, Ne Bir Defterim Ne de Bir Silgim Var.

Oysa Bir Kalemim Olsaydı Düşlerimi Yazmak İsterdim.

Ve Silgim İle de Hayatın Bana Yaşattığı Zor ve Kötü Günlerin İzlerini Silmek İsterdim.

Özgürlüğün Ne Olduğunu Dahi Bilmem Ben.

Çünkü Tel Örgüler Ardında Özgürlüğe Uzaktan Bakan ve Özgürlüğe Susamış Bir Afrikalıyım Ben.

Sanırım Tel Örgülerin Ardında Saklı Olan ve Bizlere İse Yasaklı Olan Bir Güzel Yaşam Olsa Gerek "Özgürlük"

Hayatı Korkusuzca ve Sınırsızca Yaşamak

Doya Doya Oynamak,

Gülmek,

Mutlu Olmak Olsa Gerek Özgürlük.

Adım Mia.

Kömür Karası Tenimle 7 Yaşında Bir Afrikalıyım Ben.

Adını Bildiğiniz 

Ama Yoksulluğunu ve Acılarını Duyup ta Bilmediğiniz Bir Afrikalıyım Ben...

 

★| Yavuz BAKİ - ( 31.08.2021 / BELÇİKA )