Mali oligarşinin vazgeçilmezi Macron

Sevgili WELG MEDYA okuyucuları, Emmanuel Macron hayatında ilk kez seçimlere girdi ve kazandı.  
 
Genç yaşta Fransa gibi emperyalist bir ülkenin Cumhurbaşkanı oldu.  
 
Kısa bir zaman öncesine kadar neredeyse hiç tanınmayan Emmanuel Macron'u, genç yaşta ve acemi biri olarak, Fransa mali oligarşisinin tercih etmesi, insanı düşündürtüyor.  
 
Bu konuda sadece vatandaşlar değil, uluslararası ilişkilerde araştırma yapan birçok yetkili akıllarda düşünüyor.  
 
Macron'un geçmişini araştıran uluslararası ilişkiler araştırmacıları, Macron'un Fransız devlet yöneticisi elit kadrolarının, son 50 yıldan fazladır eğittiği okul olan ENA'dan, çekirdekten yetiştirilmiş biri olduğunu söylüyorlar.  
 
Macron'un bu farklılığının, Fransız mali oligarşisi açısından önemli avantajları var.  
 
Buna bir örnek vermektiğinde akla ilk gelen ispat, Fransa'da yüksek idare ( Haute administration) olarak adlandırılan ve birkaç bin seçkin sınıfın kamusal alanda hakim söz sahibi olması gerçeğidir.  
 
Macron bu nedenle cumhurbaşkanlığı yıllarının tümünü mali oligarşinin hizmetine sunuyor.  
 
Macron'un üstlendiği görevlerde elde ettiği başarılar, büyük sermaye açısından çok önemli hizmetler.  
 
Macron, emperyalizmin yetiştirdiği ve karşılığını aldığı bir siyasetçi.  
 
Yıllardır Fransa'da sokaklara çıkıp eylemler yapan halka rağmen, Macron hâlâ emperyalizmin kendisine vermiş olduğu görevi başarıyla yerine getiriyor.   
 
Macron seçim kampanyası döneminde, Fransa siyasetinin ayrıştırmacı değil, dayanışmacı ve kolektif olmasını savunuyordu.  
 
Fakat gelinen aşamada Fransa bir çıkmazın içinde.  
 
İnsanlar anti demokratik bir despot tarafından yönetildiklerine çoktan ikna olmuşlar.  
 
Fransızların yüzde 60'ından fazlası yeni anayasaya karşı mücadeleyi sürdürmekte kararlı.  
 
İnsanların yüzde 70'inden fazlası Macron'u tercih ettiklerine bin pişman.  
 
Protestocular ellerinde tencere ve tava ile eylem yapıyorlar.  
 
Birkaç yıl öncesine kadar Sarı Yelekliler'i görmezden gelenler, şimdi Sarı Yelekliler'le aynı öfkeyi paylaşıyorlar.  
 
Macron ise, kendisine yönelik oluşan tepkileri dindirmek için bir ara "100 günlük imaj düzeltme programı"nı düşünmüştü.  
 
Şimdiye kadar Fransa'nın; sosyal yüksek harcama seviyesinin olduğunu, uzun tatil sürelerinin, kurumsal markalarının ve sağlıklı bir borsasının olduğunu söyleyenleri hatırladığımızda, Macron dönemiyle birlikte söylenilenlerin, Fransa toplumuna bir faydasının olmadığını anlıyoruz.  
 
Gün geçtikçe artan hayat pahalılığı, düşük ücretli çalışma koşulları ve emeklilik yaşının zirve yapması; Fransa halkı ile Macron arasındaki uçurumu derinleştiren en önemli nedenler.  
 
Bunun yanısıra Fransa siyasetinde, muhalefet partilerinin bölünme endişesi taşımaları, bölünmüş merkez sağ partilerin; Macron'la işbirliği mi yapalım yoksa muhalefet mi yapalım türünden yaşadıkları çelişkiler ve sendikaların fikir birliği üretememeleri, Fransa'da yaşanan sosyal, politik ve ekonomik sorunları çözümsüz bırakıyor.  
 
Bu nedenle Macron'un planlamış olduğu imaj düzeltme niyeti; yani bir bakıma Fransa'da 100 günde iyileşme programı, aslında Macron'a zaman kazandırmaktan başka bir işleve sahip olmadı.  
 
Fransa'da yaşanan politik bir krizdir.  
 
Dünyanın her yerinde olduğu gibi, politik kriz yaşamın tüm alanında krizlere neden oluyor.  
 
Macron'un gittikçe belirginleşen radikal söylemleri ve protestoculara karşı polis şiddetini güvenlik ihtiyacı olarak gerekçelendirmesi, Macron'un temsili demokrasiyi ayaklar altına alışının başka bir izahı.  
 
Macron sayesinde Fransa'da devletin halka karşı olan sorumlulukları azaltılıyor.  
 
Mali oligarşinin egemenliği altında halk nefes alamıyor.  
 
Güven sorunu olan istihdamla birlikte;  'finans mantık' adına işçiler daha çok sömürülüyor.  
 
"Macron'un halk düşmanı olduğundan artık kimsenin şüphesi yoktur sözü";  Fransa'da günden günden daha çok yaygınlaşıyor.  
 
Fransa'da yaşayanların bu söze olan inancı her geçen gün artarken, Macron'un daha adil bir yaşam için eylemlerde bulunanları kriminalleştirmesi, mali oligarşinin Macron'dan neden vazgeçmediği yönünde düşünenlerin sayısına yenilerini ekliyor. 

Heybet AKDOĞAN