BANA HELAL; SANA HARAM NE DEMEK?

Eski zamanlarda bir küçük kasabada maddi durumu iyi olan bir vatandaş yaşarmış. Çok merhametli, yardımsever, iyi huylu biri imiş. Fakir fukaraya her zaman yardım eder ve bunu da hiç dile getirmezmiş.

Bu iyi huylu adamın da yoksul bir komşusu varmış. O da çok iyi dürüst, imanlı bir insan imiş. Ama çok yoksul ve 7 çocuğu olduğu için her zaman karnı doyamıyormuş. Kazandığı para kalabalık ailesine de yetmiyormuş.

Varlıklı iyi huylu, inançlı komşusu ona çok yardım ediyormuş ama buna rağmen yetmiyormuş.

Birgün çok acıkmışlar. 3 gündür boğazından bir lokma yiyecek girmemiş hale gelmişler. Evdeki çocukları ‘’Açız, açız’’ diye ağlıyorlarmış.

.

Adam dışarı çıkıp belki birşeyler bulurum diye dolanmaya başlamış. Ve birkaç saat sonra kucağında kocaman bir but ile geri dönmüş. Eve getirdiği et onlara belki bir hafta yetecek kadar imiş ama onlar hepsini yememişler.

Eti bir güzel kızartıp karınlarını doyurduktan sonra etin geri kalanını köpeklere yedirmişler.

..

Eskiden köy ve kasabalarda evler tek katlı olurdu. Durumu iyi olanlar ancak 2 katlı bir ev sahibi olabiliyorlarmış. Bu evlere de Konak deniyormuş.

İyi kalpli yoksul adam ailece çoluk çocukları ile sofraya oturup bir güzel kızartılmış eti yerken varlıklı ve iyi niyetli olan komşusunun 5 - 6 yaşlarında olan çocuğu içeri girmiş.

Hiç kimse onu sofraya davet etmemiş.

Eline bir parça kızarmış et parçası tutuşturmamış.

Görmezlikten gelmişler.

Çocuk iştahla bakıp ağzını sulandırmış ama kimse onu davet etmeyince hemen arkasını dönüp eve gitmiş ve ‘’Komşu et pişirmiş, onlara gittim. Bana hiç vermediler’’ diyerek ağlamaya başlamış.

Ne annesi, ne de babası, çocuğun söylediğine inanmamışlar.

‘’Olur mu öyle şey evladım. Biz her zaman onlara yardım ediyoruz. Et pişirmiş olsalar sana vermezler miydi?’’ demişler.

Ama çocuk ısrarla.

‘’İnanmazsanız kendiniz gelip görün. Et kızarttılar ama bana vermediler’’ diye ağlamaya devam edince babası çocuğun elinden tutup komşuya gitmiş.

Amacı aslında çocuğuna yanıldığını göstermek imiş.

Varlıklı adam içeri girince (Köy – Kasaba evlerinin kapıları her zaman açık olur. Sadece gece kapatılır) bakmış ki aile sofra başında kızarmış et yiyorlar.

Adam onlara biraz bakmış ama onu da sofraya davet etmemişler.

Varlıklı iyi huylu adam bu duruma hem üzülmüş, hem de içerlemiş.

‘’Yahu siz nasıl komşusunuz? İnsan et yerken şu çocuğa bir lokma koparıp vermez mi? Size az mı yardım ettim’’ demiş.

Yoksul komşusu şöyle demiş.

‘’Komşu Allah senden bin defa razı olsun. Sen her zaman bizi gözetiyorsun. Kaç defa senin sayende karnımız doydu. Biz bu masum çocuğa bir parça et vermez miyiz? Ama inanki bildiğin gibi değil. Bu et bize helal, size haramdır’’

Varlıklı adam şaşırmış.

‘’Olur mu öyle şey? Her ikimiz de müslümanız. Birine helal olan diğerine de helaldır’’ demiş.

Yoksul adam cevap vermiş;

‘’Hayır efendim. Bu et bana helal, sana haramdır’’

Varlıklı adam diretmiş.

‘’O zaman söyle. Nasıl oluyor da sana helal olan bana haramdır?’’

‘’Yok söyleyemem. Ama gerçekten bu böyle. Bana inan’’

‘’Yahu olur mu öyle şey? O zaman açıkla bu nasıl oluyor?’’

‘’Efendim, açıklamak istemiyorum. Çünkü açıklayınca siz çok üzüleceksiniz. Sizin üzülmenizi istemiyorum. Çünkü siz çok iyi bir insansınız. Ne olur beni zorlamayın’’.

.

Varlıklı iyi huylu adam her ne kadar ısrar etmiş ise de iyi huylu yoksul adam sürekli ‘’Seni üzmek istemiyorum. Ama bana inan. Bu et bana helal sana haram’’ deyip duruyormuş.

..

Adam düşünceli ayrılmış. Düşünmüş, düşünmüş ama cevabını bir türlü bulamamış. Alimlere danışmış, mollalara danışmış. Hiç kimse ona tatmin edici cevap verememiş.

Hepsinin ortak fikri – Olmaz öyle şey- şeklinde olmuş.

.

İyi huylu varlıklı adam birkaç gün boyunca buna yanıt bulamayınca merakı git gide artmış. Acaba nedir? Nedir? Diye düşünüp durmuş. En sonunda dayanamayıp komşusunun kapısını tekrar çalmış.

‘’Komşu çok düşündüm, cevabını bulamadım. Alimlere, mollalara, gün görmüş yaşlılara sordum. Hepsi de – Olmaz öyle şey- dediler. Allah rızası için bana söyle. Nedir bunun hikmeti?’’

Yoksul iyi huylu adam yere bakarak şöyle demiş.

‘’Yukarda Allah şahit senden çok memnunuz. Bize az iyilik etmediniz. Her zaman halimizi sordunuz. Yemeğinizi bizimle paylaştınız. Ama neticede sizin de bir aileniz, bir düzeniniz var. Her zaman bizimle ilgilenemezsiniz ki?

3 Gündür ağzımıza bir lokma yiyecek girmedi. Biz neyse çocuklar ‘’Açız, açız’’ diye ağlayınca çaresiz dışarı çıktım. Dere boyunda gezinirken orada yeni ölmüş bir at leşi gördüm. Atın bir budunu kesip eve getirdim. Kuran-ı Kerim Maide Suresi 3. Ayette; ‘’Ey inananlar........ ancak zorunlu hallerde SADECE KARNINIZI DOYURMAK için ölü hayvan leşinden yiyebilirsiniz.....’’ diye yazıyor. Biz günlerdir çok aç olduğumuz için bu et bize helaldir. Biz mecburduk bu etten yemeye. Bu et bize helaldir. Ama sizin şükür durumunuz iyi. Siz mecbur değilsiniz. Siz günlerce aç olmadığınız için bu et size haramdır. Bunu duyarsanız çok üzülürsünüz diye size söylemek istemedim. Durum bundan ibarettir.

.

Varlıklı iyi huylu adam bunu duyunca kendi başını yumruklar.

‘’Eyvahlar olsun bana. Ben ne büyük bir kusur işlemişim. Hz. Muhammed diyor ki ‘’Komşusu aç iken kendi tok yatan bizden değildir’’ Ben Hz. Muhammed’in gönlünden uzağa düştüm. Ne büyük hata yaptım ki komşumun bu halini fark etmemişim. Eyvah bana ben Hz. Muhammed’in şefaatinden mahrum kalıyorum’’.

.

Varlıklı adam yerlere kapanıp hüngür hüngür ağlamaya başlamış. Ve o günden sonra konu komşusu ile daha yakından ilgilenmeye, daha fazla yoksul doyurmaya başlamış.

...

Aslında bu Hadis bugün için de geçerlidir.

Lütfen konu komşumuzu gözetelim. Onlarla yiyeceğimizi paylaşalım. Acılarına ortak olalım.

.

Ve en önemlisi de şudur.

Şu ağzı olup dili olmayan hayvanlara yiyecek verelim.

Su verelim.

Onları sevelim. Koruyalım. Sevdirelim.

Her kim ki onlara kötü davranır engel olalım.

.

Ve hatta bir şey daha söyliyeyim.

Hayvanlara kötü davranan, onları tekmeleyen, eziyet ve işkence edenlere sadece engel olmakla kalmayıp sosyal medyada teşhir edelim.

Unutmayalım.

Biz insanlar kadar hayvanların da bu dünyada yaşam hakkı vardır ve biz egoist insanoğlu onların yaşam alanlarını elinden çaldık. Bari hiç olmazsa iyi davranalım.

.

Not: Hayvanları sevmeyenler, insanları asla sevmiş olamazlar.

- Kazım Balaban / Viyana- 18.6.2020

Hal ehline muhabbetlerimle