Şimdi buradan kalkan bir zenginin yada çok popüler olmuş birinin cenazesi olsaydı yalaka takımı siyahlar içinde kuru göz çukurlarını yaşlarla dolup taşmış gibi kamufle silerken, başsağlığı dilemek için oluşturulmuş kuyruğun önü arkası da görünmezdi. Bu ülke sanat ve sanatçısına sahip çıkmıyor maalesef ve sanat emekçileri ya kimsesizler yurdunda, ya akıl hastahanesinde yada bir göz evlerinin rutubet ve nem kokan kuytuluğunda ölüp gidiyorlar . İş onunla da bitmiyor dönün bir bakın bakalım kaç tane sanat insanımız sürgünlerde ölmüş kaçı hapse tıkılmış, dövülmüş , sövülmüş , hastalığının tedavisine bile izin verilmemiş. Bizlerde sanat emekçileri olarak yaşamak ve hayata tutunmak uğruna yaşadığımız onca zorluklara karşı ürettiğimiz emeğimizin bile ucuza kapatılmak istenmesine defalarca tanık oluyor ve derinden sarsılıyoruz. Dışarıda akıp giden hayatın içinde kendine yer tutmuş iş kurmuş olanlar kendi alın terlerinin karşılığını dirhem dirhem alırken yine aynı kişilerce sosyal ve sanatsal bir girişimi tertiplemeye sıra geldiğinde ise maalesef ki durum değişiyor. Kendi emek ve alın terlerine dair gösterdikleri titizliği bir başkasının alın teri ve emeği için gösteremiyorlar. bu ülkede yaşam hakkı tanınmayan ve zor şartlarda sanatla uğraşan biz sanat emekçilerinin zaten hiç sayılan emeklerini de iyice hiçleştirmek için adeta çaba sarf ediliyor. bizlere şu tekliflerle geliniyor çokça
- Gelin bedava çalın söyleyin veya gelin bedava oynayın deniyor. Yada emeğimizin karşılığı bile olmayan miktarlar iyice kırpılarak bizlere sunuluyor, buda bizim sanata ve sanatçının kutsal olan o emeğine ne kadar ne kadar ucuz baktığımızın apaçık göstergesi olmuş oluyor. Bunu ise sanatı ve sanatçıyı hala algılamamış insanlarımız yapmıyorlar , bizim aydın dediğimiz yada aydın olan bireylerde bu hataya çokça düşüyorlar. Neyse bu konular ve meseleler çok incitici vede iç acıtıcı üzerinde uzunca konuşulması gereken meseleler . Ama eğer emeğe inanıp değer veriyorsak o zaman sanat emekçilerinin emeklerine de saygı duyulup sömürülmemesi yönünde de bir tavır geliştirmemiz gerekiyor. Öyle olmadığı zaman ise manzara şu resimde gördüğünüz acı tabloya dönüşüyor ve dahada dönüşecek. Bu fotoğrafa iyice bakıldığında tabuta yaslı resim çerçevesinde yer alan yüzü mutlaka tanıyacaksınız. Eski Yeşilçam filmlerinin emektarlarından Hakkı Kıvanç.. Hani şu filmlerde kimi zaman kabadayının sağ kolu, kimi zaman üç para on kuruşa dayak yiyen oyunculardan.. Hakkı Kıvanç dün aramızdan sessiz sedasız ayrılıp gitti... Yalakaların el etek öperek sanat yapanların,şakşakçıların tam tersine cenazesinde bir tek eski dostundan başka kimsecikler yoktu. Kimdi bu vefalı dostu

Tabutunun başında bekleyen eski dostu, aynı filmlerde beraberce yumruklarını konuşturduğu İhsan Gedik..

Bu resim sizler,bizler yada sırf para kazanmak için el etek öpen giysiden giysiye giren don değiştirenler için ne anlam ifade ediyor bilinmez. Ama daha yakın zamanda bile dışarıda, bir bankın üzerinde aç açıkta kalıp soğuktan donarak ölen Yadigar Ejderi unutmadık. Aliye Rona bir huzur evinde kimsesizlik içinde öldü, Türkiyenin ilk kadın tiyatro oyuncusu Afife Jale uyuşturucu bağımlılığından kurtulamadı ve Darülbedayi'deki dostlarının yardımıyla Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'ne yatırıldı. Yaşamının son yıllarını burada geçiren sanatçı, 1941'de (39 yaşındayken) burada vefat etti. Yine Sami Hazinses bir huzur evindeydi ve kaldırıldığı hastahanede vefasızlığa gözyaşları içinde gösterdiği tepkiyi haberlerde izledik içimiz dağlandın. Sürgünde ölen Nazım Hikmet, Yılmaz Güney , Ahmet Kaya daha kimlerden bahsedeyim ki ben... Varın gerisini sizler düşünün .

Hakkı babanın cenazesi işte böyle bir çelenk ve bir tek adamla uğurlandı. Bu utanç , bu hüzün ve bu yara bunlar nasıl sorgulanır yada nereye konur bilemem

Ama Hakkı babanın üzerimizdeki göz hakkı ve emeğini kim yada kimler bize helal ederler onuda bilmiyorum doğrusu...

GÜLE güle Hakkı baba sakın bizi affetme derim..

Çünkü ben olsam asla affetmezdim...

Yılmazcan Şare