TÜRK USÛLÜ SİYASET ve KÜRTLER

Türkiye'de siyaset, batıdaki gibi halkın sorunlarına çözümler üretmek, ülkeyi çağın gereklerine göre yeniden dizayn etmek için değil, kamu kurum ve kuruluşlarından başlayarak ülkenin ve toplumun zenginliğini ele geçirip sömürmek için kullanılanılmaktadır. Bu amaçlar doğrultusunda HDP dışında siyasi partilerin, rant paylaşmanın bir aracı olarak kullanılması; toplumsal dinamikleri, demokrasiyi ve hukuku Türkiye'nin kalkınması için değil, aksi yönde gelişmesi için geriletmektedir. Bu nedenle daha işin başında ülkeyi yönetmek isteyen siyasi partilerin halka söyledikleri onlarca iyileştirme sözleri yalana dönüşmektedir. Yalana dönüşen bu planların zamanla, "Türk usûlü siyaset" nitelemesini pekiştirmesi ve Türkiye aleyhine sorun üstüne sorunlar doğurması, Türkiye'de siyasetin çıkarlar üzerine inşa edilen bir gelenek olduğunu, her siyasi iktidarın başa gelmesiyle ispatlamaktadır. Demokrasinin henüz kökleşmediği Türkiye'de, siyasetin kirletilmiş bir kavram olması, Türkiye toplumunun kaderini kendi çıkarları doğrultusunda hareket edecek

siyasi partilerin ve siyasetçilerin yönetimine bırakmasıdır. Politikayla ilgilenmenin halka karşı bir görev olarak üstlenilmemesi, Türkiye halkının siyasete ve siyasetçilere bakış açısını olumsuz şekilde geliştiren toplumsal bir travmayı yaratmıştır. Türkiye toplumunun politik tercihlerini, sağlıklı kararlar verme konusunda engelleyen bu travmatik durum, toplum olarak süregelen umutsuzluk ve karamsarlık ortamının Türkiye'de devamlı olmasına neden olmaktadır. Politikacıların belirlenmesi konusunda Türkiye toplumunun yaşadığı bu karamsarlık psikolojisi, hangi siyasetin ve siyasetçinin özne olmasında, toplumsal olarak ciddi tercih çelişkilerine neden olmaktadır. Siyasetin temel öznesi nasıl politikacılarsa, politikacıları belirleyen özne de seçmenlerdir. Türkiye seçimlerinde Kürt halkını yok sayarak seçim çalışmaları yürütenlerin ve iktidar olan partilerin her zaman kozmopolit seçmenlerle yaşadıkları çatışmalar, politikada demokrasinin işlevsiz kılınmasını ortaya koyan çıplak gerçeklerdir. Çünkü bir ulus üzerine inşa edilmiş Türkiye devleti, sadece egemenliğini sağladığı ulus üzerinden varedebilmektedir.

Dolayısıyla TC'nin, kamu yönetiminde egemenliğini resmileştirdiği ve kalıcılaştırnak istediği ulusa öncelikler tanıması, TC içindeki Kürt ulusunun devletin egemenliği altında bir sömürge ulusu olmasına sebep olmaktadır. Ulusal bakımından Türk ve Kürt ulusu arasındaki eşitlik uçurumu; TC'nin kendi sınırları içinde yaşayan halklarada ulus ötesi bir eşitsizliği yaşatmaktadır. Somut bu eşitsizliğin AKP iktidarıyla halkların nezdinde bir sefalete evrilmesi, Türkiye'nin gün geçtikçe sosyo-ekonomik bakımdan batmasına yol açmaktadır. Türkiye'nin sosyo-ekonomik problemlerinin en büyük sebebi olan Kürt sorunu, özellikle son yıllarda AKP-MHP egemen gücünün en acımasız politikasıdır. HDP'li  Sur Belediyesi Eş Başkanı Filiz Buluttekin'e örgüt üyesi olmak iddiasıyla 7 yıl 6 ay hapis cezası verilmesi, Kürt sorununun yalan ve karalamalarla legal siyasetten engellenmesini hedeflemektedir. Aynı zamanda Türkiye Kürdistanı'nda devamlı uygulanan sokağa çıkma yasakları, Ağrı'da bir ev baskınında yaklaşık 40 dakika bir ailenin başına silah dayatılıp ve sırtlarına basılarak karda

bekletilmeleri, TC'nin ve AKP iktidarının Kürt sorunununda çözümün aksine, zulmü benimsediklerinin güncel kanıtlarıdır. Kürt sorunu konusunda özellikle AKP iktidarı döneminde hız kazanan Kuzey Kürdistan coğrafyasının işgali ve bu coğrafyada yaptıkları doğa talanları, Erdoğan rejiminin kendi iktidarını Kürt coğrafyasında rantla ve yok etmeyle kalıcılaştırmak istediğini ortaya koymaktadır. Zira, gündemde olan HDP fezlekelerinin meclise gelmesi,  Kürt sorununu tasfiye etmek ve bir an önce HDP'nin kapatılma çalışmalarını hızlandırmaktadır.

Siyasetin ve siyasetçilerin Türkiye gündeminde dün ve bugün pragmatist ve şovenist karakterini bizlere gösteren tüm bu gerçeklikler,  Türkiye'de politikanın ve ahlakın henüz bütünleşemediğini göstermektedir. Demokrasiden ve hukuktan soyutlanarak geliştirilen siyaset ve siyasetçi kişiliği, halkların sömürülmesi için belirleyici olmaktadır. Batı (Avrupa) tarzı politik gelişim gösteremeyen "Türk usûlü siyasetin," dünya çapında bu kadar sivrilerek marjinalleşmesi, Türkiye'nin siyaset tarihini sorgulatan

düşünceleri devamlı üretmektedir. Bu yüzden,  ancak tarihsel eleştirilerle bugüne uyarlanması gereken evrensel siyaset tarzı, toplumun zora ve dayatmaya maruz kalmadan siyaset bilincini özgürleştirmesine bağlıdır. Toplumun tercihleri neticesinde, politik görevler üstlenmek isteyen siyasetçilerinde ahlaklı bir karakter kazanması ancak bu şekilde mümkün olacaktır. Bu dönüşümün özellikle toplum bilincinde, AKP'nin hala yaşatmış olduğu zûlüm döneminde geliştirilmesi; Türk ve Kürt halkının demokratik bir yönetim ihtiyacından dolayı zorunludur. Nitekim, "Türk usûlü siyasetin" parçalanıp daha adil bir düzende demokratik ve hukuksal bir yönetimin hayat bulması için siyasetin, siyasetçilerin ve her iki olgunun baş öznesi olan toplumların artık olmazsa olmaz tek çözümüdür.

(HEYBET AKDOĞAN)